Templariorum de Vesica Piscis
Maria Magdalena,
gnostiek.
De gnosis is veel ouder dan het christendom en herbergt teksten uit de tijd van Hammurabi, Zarathustra en oude Egyptische cultuur. Het is geen religie maar een levenswijsheid. De regels en teksten van de gnosis komen uit de tijd tussen Christus en de Roomse Kerk van 325 n.C., met het concilie van Nicea. Gnosis is ouder dan de katholieke kerk en bevat teksten die niet in de katholieke canon staan. In de gnosis zijn de antwoorden op existentiële vragen te vinden die de katholieke kerk niet beantwoordt.
Gnosticisme is geen religie, maar een bron van kennis die spirituele zaken verklaart. Het verwerpt dogma's, doctrines en rituelen, en biedt vrijheid door het begrijpen van God en Christus als toestanden van zijn, niet als externe entiteiten. Gnosticisme leert dat inzicht en kennis leiden tot spirituele bevrijding, zonder religieuze controle en hiërarchie.
Tempeliers volgden hun eigen overtuigingen, niet die van de Roomse Kerk. Ze streefden naar een leven dicht bij God, wat hen in conflict bracht met de kerkelijke dogma's. Hun kennis en toewijding maakten hen echter tot ware christenen. Hoewel ze uiteindelijk verraden werden, leeft hun gedachtegoed voort.
Gnostiek en gnosis worden vaak mystiek begrepen, maar het is een persoonlijke geloofsweg zonder dogma's, geworteld in oude wijsheid. Jezus' leer bevat gnostische elementen die focussen op innerlijke kennis en verlossing, in contrast met de katholieke leer van zonde en verzoening.
Gnostische inzichten ontstaan uit kennis van tijd en ruimte, met een dualiteit van licht (Pleroma) en materie. De archonten heersen over de materiële wereld en proberen de mens gevangen te houden. Gnosis is een persoonlijke zoektocht naar bevrijding van deze invloeden, zonder regels of structuren.
"Het Geheime Boek van Jacobus," ook wel de Apocryphon van Jacobus genoemd, is een Koptisch manuscript uit de Nag Hammadi-geschriften (1945). Het bevat een brief van Jacobus, de broer van Jezus, met een geheime openbaring die hij en Petrus ontvingen van de opgestane Christus. De tekst benadrukt het belang van gnostische kennis en innerlijke voorbereiding voor het bereiken van het Hemels Koninkrijk.
"Het Geheime Boek van Johannes," ook wel de Apocryphon van Johannes, is een gnostisch geschrift uit de Nag Hammadi-geschriften (1945). Het bevat diepgaande mythologische verhalen en is overgeleverd in vier Koptische handschriften. De tekst is cruciaal binnen de gnostische traditie, vooral het sethianisme.
De "staat van bewustzijn" is een spirituele toestand waarin de mens geen invloed meer ondervindt van negatieve krachten die de ziel beheersen. Het bereiken van deze staat vraagt om diepgaand zelfinzicht en zuivering van de ziel, waarbij men bevrijd wordt van aardse illusies en archontische invloeden.
Eonen zijn onpersoonlijke krachten. Archonten, voortgekomen uit eonen, beïnvloeden ons onzichtbaar via zonden als hoogmoed en hebzucht. Religie bindt de mens door erfzonde; gnostiek predikt vrijheid. Het is cruciaal om archontische invloeden te herkennen en te weerstaan voor ware vrijheid.
Abraxas Panthea, een magische formule in de Griekse gnostiek, combineert kosmische en spirituele symbolen. Abraxas, symbool van de schepping en het universum, vertegenwoordigt de totale cyclus van het jaar (365 dagen) en wordt vaak afgebeeld als een wezen met een hanenkop, slangenbenen, en heilige attributen.
De Tempeliers zijn een van de meest bekende middeleeuwse ordes, vaak afgebeeld in boeken en films. Hun moed, vroomheid en geheimzinnigheid worden zowel bewonderd als bekritiseerd. Hoewel officieel vrouwen niet in de orde mochten, tonen recente ontdekkingen dat vrouwen zoals Ermenegarda van Olula toch een rol speelden in deze mysterieuze wereld.
In traditionele samenlevingen hebben cijfers en figuren symbolische betekenis. Ze dienen als hulpmiddelen om kosmische en spirituele verbanden te begrijpen. Getallen zoals 3, 8 en 9 vertegenwoordigen universele principes en rituele waarden binnen religieuze en esoterische contexten, en vormen een essentieel onderdeel van de harmonie tussen hemel en aarde.
De term "Baphomet" speelde een cruciale rol in de beschuldigingen tegen de Tempeliers. Volgens Bernard Marillier verwees "Baphomet" oorspronkelijk naar een verbastering van de naam Mohammed, gebruikt in de middeleeuwse Occitaanse taal. Marion Melville suggereert dat het een symbolische voorstelling was, mogelijk een reliekbuste, verkeerd geïnterpreteerd als een afgodsbeeld.